سـلام بـر قـدمـت؛ یا مـجـیـر یا هادی            فـدای قـامـتـت ای بی‌نـظـیـر یا هـادی
تو نوری و قد و بالای تو سراجِ منیر            سـلام بـر تو سـراجُ الـمـنـیر یا هـادی

زدی قدم چه مطهر درونِ خانۀ وحی            که آمـدی تـو مـیـان حـریـر یـا هـادی
شکـفت غـنچـه لبت با زیـارتِ پـدرت            به علمِ باطن و ما فِی‌الضمیر یا هادی
بجز ولایت تو نیست در جهان خبری            خـبر تویی ز خـدای خـبـیـر یا هـادی
جمالِ بی‌مثـلِ تو مثـالِ روی خـداست            تویی تو صاحب مُلک و سریر یا هادی
عـلـیِ چـارمِ احـمـد! تـویی امـامِ هُدی            درودِ مـا به تو یَـابنَ الامـیـر یا هـادی
چو جده‌اَت ثـمرِ جانِ مصطفی هستی            چو جدِ خویش نـبی را وزیر یا هادی
شمـیمِ رایحۀ جامعه کـبـیره، ز توست            تـویی مُـنـادیِ شـأنُ الکـبـیـر یا هـادی
علی است بابِ علومِ خدا، تو بابِ غدیر            امـیـدِ مـا به تو بـابُ الـغـدیـر یا هادی
تویی که با هـنرت در زیارت آوردی            نَـوَد دلــیـل بـرای غــدیــر یــا هــادی
اگـر بـه آل مـحـمـد مـدیـحـه‌ای بـاشـد            تـویی مـولّـفِ آن بـی‌نـظـیـر یا هـادی
قـسم به معـنیِ تـفـسـیـرِ روشـنِ قـرآن            تـویی کـلام خـدا را سـفـیـر یـا هـادی
مـرادِ آیـۀ قــرآن بـه ســورۀ کــوثــر!            تویی به فـاطـمه خـیـرِ کـثـیر یا هادی
شـبـیهِ یـوسـفِ آل عـلـی، امـام حـسـن            چـقـدر دلـبــری و دلـپـذیـر یـا هــادی
به شـاهـراه هدایت، تـویی حسینِ دگر            شـدی مـربّـیِ ما هـر مـسـیـر یا هادی
بـه مـا تـمـامیِ رفـتـارهـای تـو الـگـو            مـرامِ تـوست به دل‌ها امـیـر یا هـادی
بـه احــتــرامِ جــوادالائــمّــه بـابـایـت            هـمـاره با ادب و سـر بـزیـر یا هـادی
پِـیِ زخـارفِ دنـیـا کـمـر نِـمی‌بـسـتی            که بود روحِ تو از غـیر سیر یا هادی
تـو امــتــدادِ خـدای غَــنـیِ بِـالــذاتــی            و ما هـمه به سـرایت فـقـیـر یا هـادی
به سجده‌گاهِ عبادت، ز شام تا به سحر            به بـارگـاهِ خـدا مُـسـتـجـیـر یـا هـادی
اگـر تـو جـلـوه کـنـی بر دلِ محـبـانت            شـونـد خـیلِ محـبـان بـصیـر یا هادی
سلامتِ دل و دینِ همه به دستِ شماست            نظـر نـما، نظـری چـشمگـیر یا هادی
بـلا به‌دور کـن از هـر دیـارِ زهـرایی            تـویـی به امـتِ قـرآن امـیـر یا هـادی
به هیچ اهلِ دلی، فرق در ولایت نیست            تـویی امـامِ کـبـیـر و صغـیر یا هـادی
دریـغ هـیچ نکـردی ز یـاریِ مظـلـوم            به دین مدافع و حق را نصیر یا هادی
تو را شناخـته دشمن که دشمنی کرده            هـنوز دشـمنِ تو، خـصمِ پـیر یا هادی
چه نقـشه‌ها که به تدبـیر بَرمَلا کردی            در آن زمان و مکـانِ خطـیر یا هادی
به قعـرِ برکۀ شیـران بخـاک می‌اُفـتـد            به احـتـرامِ تـو درّنـده شـیـر یـا هـادی
برای خـانـه‌نـشـیـنـیِ تو چـه‌ها کـردند            شدی ز کـیـنه چو عـمّه اسیر یا هادی
نه تو اسـیـرِ سـپـاهِ ستـمـگـران، بلـکه            بـه دستِ تو مـتـوکـل اسـیـر یا هـادی
به ابتکارِ تو این بس، که در دلِ تبعید            شـدی مـعـلـمِ نـسـلِ غــدیـر یـا هـادی
جهادِ حصر، جهادِ بزرگ‌مردان است            تویی بزرگ و عدویت حقیر یا هادی
به ما هم اذنِ جهادی بده که جان بازیم            چـنـان امـامِ شـجـاع و دلـیـر یا هـادی
به کربلا، متوکل نَه هتکِ حرمت کرد            که زد به قـلبِ تو بـارانِ تیـر یا هادی
سپـاهِ منتـقـمان را بخـوان، محـرم شد            ظهـور صاحـبمان گـشته دیر یا هادی
هـنـوز لـشـگـرِ یــارانِ بـا وفــا داری            بخوان دعـای فرج، یا مجـیر یا هادی